Tο κακομαθημένο παιδί: Η αξία του να λέτε..."ΟΧΙ"

Υπάρχουν δεκάδες εξηγήσεις, ερμηνείες, δικαιολογίες του κάθε γονιού , που ισχυρίζεται πως… ενώ κάνει τα πάντα για να "βάλει μυαλό" το παιδί του, εκείνο... "δεν παίρνει από λόγια" ούτε με το καλό ούτε με τα παρακάλια ούτε με "ξύλο".
Ασφαλώς και οι περισσότεροι λένε την αλήθεια, πως είναι δηλαδή αδύνατο να τα κρατήσουν σε μια τάξη και πειθαρχεία, αλλά πολύ συχνά παραβλέπουν να πουν (στον εαυτό τους), τη σοφή παροιμία "όποιος σπέρνει ανέμους, στο τέλος θα θερίσει θύελλες". Δεν έχω καμία αμφιβολία, πως σχεδόν όλοι οι γονείς προσφέρουν αγάπη και "του πουλιού το γάλα", όμως αυτά δεν επαρκούν για να μεγαλώσει αρμονικά το παιδί τους.

Προφανώς, χρειάζονται να τεθούν όρια, κανόνες και το σπουδαιότερο ίσως και το δυσκολότερο, είναι αυτοί οι κανόνες που θα αποφασιστούν συλλογικά από το μπαμπά και τη μαμά και μόνο από αυτούς, τελικά να εφαρμοστούν με επιμονή και αντοχή.

• Είναι σίγουρο πως τα παιδιά ΔΕΝ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΑ. Μπορεί κάποια να έχουν γονίδια "τσαμπουκά", αλλά είναι υποχρέωση μας και συμφέρον μας, να εμποδίσουμε τα γονίδια αυτά να γίνουν χαρακτήρας.

• Γίνονται κακομαθημένα ή αλλιώς "εκτροχιάζονται σαν τα τρένα", μόνο από δικές μας λαθεμένες "μανούβρες".

• Βάλτε "γεωγραφικά όρια" στο σπίτι σας και με σοβαρότητα, χωρίς γελάκια, χαράξτε σύνορα στο σπίτι. Ασφαλώς μπορούν να τριγυρίζουν παντού, αλλά οπωσδήποτε πρέπει να ξεκαθαρίσετε, πως τα σύνορα σταματούν στα ντουλάπια της κουζίνας ή τα σύνορα της βόλτα του σταματούν στο τραπέζι με την τηλεόραση.

• Μην φοβάστε την λέξη "όχι" και μην ντρέπεστε. Είναι μια λέξη ισχυρή, ισως ενοχλητική για εκείνα. Όμως για να έχει αξία το "όχι" και να γίνει αποδεκτό – πιστευτό από το παιδί, πρέπει να το πάρει γρήγορα απόφαση ότι το "όχι" σημαίνει "όχι".

• ΑΣΦΑΛΩΣ το ξύλο δεν είναι λύση! Αλλά αν ομως είστε σίγουροι πως αν εχετε προειδοποιήσει με σαφήνεια το παιδί τοτε και σε κάθε ΣΟΡΑΒΗ ΠΑΡΑΒΑΣΗ των ορίων, το βαζετε στο πάρκο.

• Μην σας περάσει από το μυαλό, να το "παίξετε", καλοί και συμπονετικοί, όταν κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας, έχει επιβάλει ποινή στο παιδί. Π.χ. αν υποθέσουμε πως η μαμά, για κάποιο παράπτωμα του παιδιού, έχει επιβάλει σαν τιμωρία την στέρηση γλυκού για 2-3 μέρες, μην διανοηθείτε να γυρίσετε από τη δουλειά (μπαμπάδες ή γιαγιάδες) κρατώντας σοκολάτα για το αγαπημένο σας παιδί.

• Όταν κάποιος από τους γονείς, μαλώνει το παιδί, είναι αδιανόητο ο άλλος να επεμβαίνει – δήθεν σαν σωτήρας- υπέρ του παιδιού. Μόνο μια εξαίρεση σε αυτό το κανόνα επιτρέπεται. Παρέμβαση επιβάλλεται μόνο αν και εφόσον, ο ένας γονιός χτυπάει ή βρίζει το παιδί. Αλλιώς, τσιμουδιά και αφήστε το γονιό να θέσει τους όρους του ή να επιβάλει και να εκτελέσει το "πέναλτι".

• Πολύ συχνά, υπάρχουν περιπτώσεις, που ο ένας γονιός διαφωνεί ριζικά με την απόφαση του άλλου γονιού. Το σωστό είναι, να κρατήσει τη διαφωνία του, και να μην την εκφράσει εκείνη τη στιγμή μπροστά στο παιδί. Κατόπιν, οι γονείς πηγαίνουν σε ένα άλλο δωμάτιο, και κατ’ ιδίαν προσπαθούν οι δύο τους, με κλειστές πόρτες να λύσουν τις διαφωνίες τους.

Ας θυμόσαστε, το σοφό απόφθεγμα "Αγάπη γονιών χωρίς κανόνες και όρια, είναι σαν καράβι ιστιοφόρο, με ανοιχτά μεν τα πανιά αλλά χωρίς τιμόνι και άγκυρα".            πηγη faysbook